وبلاگ

پیرسینگ

پیرسینگ (به انگلیسی Piercing) در لغت به معنی سوراخ کردن به وسیله جسم نوک تیز می‌باشد و در واقع سوراخ کاری بدن به منظور استفاده از زیور آلات جهت زیبایی است و بازتابی از آداب و رسوم باستانی و معیارهای فرهنگی هر منطقه می‌باشد. چنانچه در ایران از همان دوران نوزادی و کودکی در دختران ، اقدام به سوراخ کردن گوش آنان می‌کنند و نیز سوراخ کردن بینی در زنان هندی بخشی از فرهنگ آنها به شمار می‌رود.

سن و مکان‌های قابل انجام پیرسینگ:

پیرسینگ از سنین شیرخوارگی تا سالمندی قابل انجام است. بیشترین تقاضا در سنین نوجوانی و جوانی دیده می‌شود و حتی در مواردی در آقایان جوان نیز دیده می‌شود.
شایع‌ترین نواحی که افراد در ایران تمایل به پیرسینگ دارند نقاط مختلف گوش می‌باشد. بعد از گوش ناف ، بینی، لب و ابرو شایع‌ترین مکان‌ها برای پیرسینگ است.

عوارض احتمالی:

هرگونه دستکاری بدن عوارضی دارد که عمل پیرسینگ نیز از آن مستثنی نیست از جمله عفونت ناحیه، خونریزی، تغییر شکل ناهنجار و ناخواسته که بسار نادر می‌باشد و ایجاد حساسیت در موضع که شایعترین عارضه می‌باشد.
عوارض پیرسینگ وابسته به عوامل مختلفی است از جمله واکنش بدن فرد داوطلب به جسم خارجی وارد شده و غیر استاندارد ، تبحر پزشک که پیرسینگ انجام می‌دهد ، بهداشت فضایی که پیرسینگ در آن محل انجام می‌گیرد. استریل بودن وسایل مورد استفاده برای پیرسینگ و جنس وسیله تزیینی.

موارد منع انجام پیرسینگ:

۱- افرادی که بیماری دیابت دارند.
۲- کسانی که ضعف سیستم ایمنی دارند یا از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می‌کنند.
۳- کسانی که بدنشان تمایل به ایجاد اسکار و به اصطلاح گوشت اضافه بعد از ایجاد زخم دارد.
۴- کسانی که سابقه حساسیت یا آلرژی‌های شدید تماسی دارند.

بروز حساسیت به عوامل مختلفی بستگی دارد که از مهمترین آنها می‌توان به جنس زیورآلات مورد استفاده و واکنش بدن فردی که داوطلب انجام پیرسینگ است اشاره نمود. به طوری که بعضی افراد بطور با لقوه بدنشان به عوامل خارجی واکنش نشان داده که این واکنش‌ها می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد که با گرفتن یک شرح حال دقیق تا حدودی می‌توان به زمینه این حساسیت پی‌برد و در اینگونه افراد توصیه می‌شود از زیورآلاتی که از جنس طلا ساخته شده است استفاده نمایند چون در بین تمام فلزات طلا خاصیت حساسیت‌زایی کمتری دارد.

مراقبت‌های بعد از عمل:

۱- تا ۲۴ ساعت پس از عمل دوش نگیرند.
۲- بعد از انجام پیرسینگ استفاده از آنتی بیوتیک‌های موضعی و خوراکی توصیه می‌گردد.
۳- حدود ۱۰ روز از تعویض نگین‌ها بپرهیزند.
۴- بهتر است محل پیرسینگ خشک باشد تا احتمال خطر عفونت کمتر شود.
۵- با توجه به مکان پیرسینگ توصیه‌های مربوط به آن ناحیه به فرد ارائه می‌شود.

توصیه ما به افرادی که قصد انجام پیرسینگ دارند این است که هزینه کمتر را معیار انتخاب انجام پیرسینگ قرار ندهند. حتما نزد پزشک و حتی المقدور نزد پزشکان با تجربه پیرسینگ را انجام دهند. از مراجعه به افراد غیر پزشک بپرهیزند تا دچار عفونت‌هایی مانند هپاتیت و ایدز و نیز تغییر شکل ناهنجار و ناخواسته در بدن نشوند.